Presidenten
[18:21:43 ]: Etter ønske frå transport- og kommunikasjonskomiteen
vil presidenten ordna debatten slik: 3 minutt til kvar partigruppe
og 3 minutt til medlemer av regjeringa.
Vidare vil det
– innanfor den fordelte taletida – bli gjeve høve til inntil tre
replikkar med svar etter innlegg frå medlemer av regjeringa, og
dei som måtte teikna seg på talarlista utover den fordelte taletida,
får òg ei taletid på inntil 3 minutt.
Erling Sande (Sp) [18:22:17 ] (leiar for komiteen): Saka omhandlar
endringar i statsbudsjettet for 2022 under Samferdselsdepartementet,
Kommunal- og distriktsdepartementet og Nærings- og fiskeridepartementet
sine budsjett.
Ein varslar endringar
i løyvingar innanfor administrasjon, luftfartsføremål, vegføremål,
særskilde transporttiltak, jernbaneføremål og posttenester, og tilrådinga
omtalar endra kostnadsramme for prosjekta E39 Kristianborg–Bergen
sentrum i Vestland, E39 Svegatjørn–Rådal i Vestland, E16 Øye–Eidsbru
i Innlandet og vidare fullmakt til å overskride løyvinga for E39
Eiganestunnelen samt fullmakt til sal av eigedom knytt til prosjektet
E16 Sandvika–Wøyen – bl.a.
Komiteen sluttar
seg samla til innstillinga, men eit mindretal har nok enkelte merknader
til nokre av endringane, og eg legg til grunn at det vil bli gjort
nærare greie for i innlegg frå dei partia som står bak.
Liv Kari Eskeland (H) [18:23:38 ] : Dette er ei sak som eg
registrerer har ei ganske kort talarliste, men eg vil – sidan denne
saka no er til debatt – knyta to merknader til saka. Den eine gjeld
manglande kostnadskontroll, og den andre gjeld feilbudsjettering.
Til det første:
Det er vanskeleg for oss å vera spesifikke inn i enkeltprosjekt,
men me registrerer at departementet, som i tilfellet Svegatjørn–Rådal
– som er vorte eit fantastisk flott prosjekt – unnskylder kostnadsoverskridingane
med at desse har kome så seint i prosjektet at handlingsrommet for
å gjera tiltak var brukt opp. Til ei slik form for kostnadsstyring
bør me gjera ei grundig evaluering av om me brukar dei rette verktøya
for prosjektoppfølging med tanke på kostnader. Me ønskjer jo ikkje
at me gjentekne gonger skal verta møtte med påstandar som at alle
vegprosjekt vert dobbelt så dyre. Her har me eit felles ansvar for
å treffa planken så godt som mogleg, og gode styringsverktøy er
eitt av kriteria.
Det andre eg
vil knyta ein kommentar til, er ei grov feilbudsjettering på posten
tømmervegar. Det førte til at det i 2022 berre vart sett i gang
prosjekt for halvparten av prosjekta innanfor budsjettføremåla.
Det er ikkje bra, det heller. Om noko kan gjerast på dette området
for å sikra at me treffer planken så godt som mogleg, bør me òg
her altså syta for gode verktøy og eit så godt og rett grunnlag
som mogleg for å ta avgjerder.
Det som kanskje
uroar oss mest, er at det er berre Høgre og Framstegspartiet som
står i desse merknadene. Det kan difor synast som at regjeringspartia
ikkje er så opptekne av at underliggjande organ skal finna betre metodar
for å følgja opp store, tunge prosjekt med tanke på kostnadskontroll
– ei heller at dei er opptekne av at budsjetteringa vert så korrekt
som mogleg, slik at ein får brukt pengar, i dette tilfellet til
tømmervegar, på ein måte som Stortinget faktisk har vedteke.
Det er vanskeleg
å tru at det er slik det er fatt, men det er faktisk slik det framstår
i innstillinga me debatterer i dag.