Sammendrag
Etter skattebetalingslova
§ 16-12 er fullmektig for personar som er busette i utlandet, eller
for utanlandske selskap eller innretning som er heimehøyrande i
utlandet, ansvarleg for fullmaktsgjevarens skatt av formue og inntekt
og trygdeavgift. Regelen avgrensar fullmektigen sitt ansvar til
å omfatte skatt og trygdeavgift som skriv seg frå fullmaktsgjevaren
si verksemd i Noreg. Skatt som er fastsett på anna grunnlag, er
ikkje omfatta av ansvaret. Dette gjeld til dømes skatt av formue
eller inntekt av fast eigedom i Noreg som ikkje har tilknyting til
verksemda.
Etter skattebetalingslova
§ 16-1 fyrste ledd gjeld ansvaret når skatte- og avgiftskrav ikkje
er betalt av den skatte- og avgiftspliktige ved forfall. Vidare
etablerer § 16-1 tredje ledd ein regressrett for den som betalar skatte-
og avgiftskrav etter ansvarsregelen.
Det går fram av
forarbeida til skattebetalingslova at regelen er ei vidareføring
av skattebetalingslova 1952 § 37 fjerde ledd utan materielle endringar,
sjå Ot.prp. nr. 83 (2004–2005) Lov om betaling og innkreving av
skatte- og avgiftskrav (skattebetalingsloven).
Undersøkingar som
Skatteetaten har gjort syner at regelen i skattebetalingslova § 16-12
aldri har vore nytta. Etter ordlyden i regelen er det ikkje klårt
kva for ein type representasjon som er omfatta av fullmektigomgrepet
i regelen. Regelen gjev ikkje rettleiing på kva tilknyting eller
avtale som må liggje føre mellom fullmektigen og fullmaktsgjevaren
for at fullmektigen skal kunne gjerast ansvarleg for skattekrav
som er generert av fullmaktsgjevaren si verksemd i Norge. At dette
er uklårt kan ha medverka til at ansvarsregelen i skattebetalingslova
§ 16-12 ikkje har vore nytta i innkrevingssamanheng.
Etter departementet
si vurdering trengst det ikkje ein ansvarsregel slik regelen lyder
i dag. Ansvarsregelen kan òg reise EØS-rettslege problemstillingar.
Departementet foreslår difor at ansvarsregelen i skattebetalingslova
§ 16-12 vert oppheva, og at endringa tek til å gjelde straks.