1.1 Sammendrag

I revidert nasjonalbudsjett 2018 foreslår regjeringa følgjande endringar i skatte- og avgiftsreglane som har provenyverknad for 2018:

• Fritak for eingongsavgift og frådragsrett for inngåande meirverdiavgift for nyskaffing, drift og vedlikehald av beltemotorsyklar og terrenggåande motorsyklar med fire hjul som vert brukte i reindriftsnæringa. Iverksetjing skjer frå den tid departementet fastset. Stortinget vedtok fritaket i statsbudsjettet for 2018, og det vart budsjettert med 30 mill. kroner påløpt og 25 mill. kroner bokført for ordninga. Føresett at endringa vert iverksett 1. juli 2018, vil ho auke provenyet med om lag 10 mill. kroner påløpt og bokført samanlikna med saldert budsjett for 2018.

• Å redusere alkoholavgifta på øl med over 3,7 til og med 4,7 volumprosent alkohol frå små bryggjeri. Framlegget inneber lågare avgiftssatsar ved omsetjing av inntil 200 000 liter øl. Regjeringa foreslår iverksetjing frå den tid departementet fastset. Føresett at endringa vert iverksett 1. juli, er provenytapet anslått til 8 mill. kroner påløpt og 7 mill. kroner bokført i 2018.

Framlegga om endringar i skatte- og avgiftsopplegget inneber ein samla auke i provenyet på om lag 2 mill. kroner påløpt og 3 mill. kroner bokført i 2018 samanlikna med saldert budsjett for 2018.

Regjeringa foreslår òg enkelte andre endringar på skatte- og avgiftsområdet:

• Reglane for skattlegging av naturalytingar skaper uvisse og er ikkje gode nok. Det er brei semje om at det er krevjande å etterleve og handheve regelverket, både for arbeidsgjevarane, arbeidstakarane og skattestyresmaktene. Framlegg til forbetringar av reglane for den skattemessige behandlinga av naturalytingar har vore på høyring. Nye reglar skal verke frå 2019.

• Å innføre ei forenkla skatteordning (kjeldeskatt) for utanlandske arbeidstakarar på mellombels opphald frå 2019. Siktemålet med ordninga er å gje enklare reglar for denne gruppa (bruttoskatt utan frådrag) og samstundes bidra til riktigare skattlegging etter reglane.

• Å endre overgangsreglane for aksjesparekonto slik at negative inngangsverdiar vert skattlagde i samband med overføring av aksjar til aksjesparekonto.

• Endring av regel om oppjustering av gevinst ved gåvesal av aksjer.

• Unntak frå justeringsplikta i merverdiavgiftsloven for overdragingar av kommunale vass- og avløpsanlegg som ledd i kommunesamanslåingar og -delingar.

• Enkelte lovendringar for å sikre framleis tilgang til opplysningar underlagde teieplikt frå Folkeregisteret.

• Endring for å sikre at det framleis kan tildelast nytt fødselsnummer i samband med anonym adopsjon av spedbarn.

• Ikkje-prinsipielle klager av låg verdi, klager over tvangsmulkt og forseinkingsgebyr etter a-opplysningsloven og klager over skatteavgrensing ved lita skatteevne vert overførte frå Skatteklagenemnda til Skattedirektoratet for å redusere sakstilfanget og saksbehandlingstida i Skatteklagenemnda og sekretariatet.

• Enkelte presiseringar og opprettingar i lovtekst.

I tillegg er følgjande saker omtalt:

• Fritak for meirverdiavgift på elektroniske nyhende

• Dokumentasjonskrav for redusert kjeldeskatt på utbyte til utanlandske aksjonærar

• Eingongsavgift, ny køyresyklus og ladbare hybridbilar

• Vegbruksavgift på naturgass

Det vert òg vist til følgjande sak som er omtalt i kapittel 4 i Meld. St. 2 (2017–2018) Revidert nasjonalbudsjett 2018:

• Utgreiing og ev. framlegg om ein grunnrenteskatt på havbruk som vil omfatte laks, aure og regnbogeaure, med innføring i 2020.

I proposisjonen gjer departementet lovframlegg om:

• lov om endring i lov 3. desember 1948 nr. 7 om pensjonstrygd for sjømenn

• lov om endring i lov 28. juli 1949 nr. 26 om Statens pensjonskasse

• lov om endring i lov 28. juni 1957 nr. 12 pensjonstrygd for fiskere

• lov om endringar i eigedomskattelova

• lov om endringar i lov 2. juni 1978 nr. 38 om anerkjennelse av utenlandske skilsmisser og separasjoner

• lov om endringar i barnelova

• lov om endring i lov 4. juli 1991 nr. 47 om ekteskap

• lov om endring i gjeldsordningsloven

• lov om endring i gravferdsloven

• lov om endring i folketrygdloven

• lov om endring i opplæringslova

• lov om endringar i skatteloven

• lov om endring i pasientskadeloven

• lov om endring i barnetrygdloven

• lov om endring i friskolelova

• lov om endring i konsesjonsloven

• lov om endring i merverdiavgiftskompensasjonsloven

• lov om endring bidragsinnkrevingsloven

• lov om endring i barnehageloven

• lov om endringar i skattebetalingsloven

• lov om endring i matrikkellova

• lov om endring i merverdiavgiftsloven

• lov om endring i sosialtjenesteloven

• lov om endring i a-opplysningsloven

• lov om endring i utenrikstjenesteloven

• lov om endringar i skatteforvaltningsloven

• lov om endring i folkeregisterloven

• lov om endringar i lov 20. desember 2016 nr. 111 om endring i lov 26. mars 1999 nr. 14 om skatt på formue og inntekt (skatteloven)

• lov om endring i eierseksjonsloven

1.2 Komiteens merknader

Komiteen, medlemmene fra Arbeiderpartiet, Fredric Holen Bjørdal, Svein Roald Hansen, Ingrid Heggø, Åsunn Lyngedal og Rigmor Aasrud, fra Høyre, Elin Rodum Agdestein, lederen Henrik Asheim, Mudassar Kapur, Vetle Wang Soleim og Aleksander Stokkebø, fra Fremskrittspartiet, Sivert Bjørnstad, Jan Steinar Engeli Johansen og Helge André Njåstad, fra Senterpartiet, Sigbjørn Gjelsvik og Trygve Slagsvold Vedum, fra Sosialistisk Venstreparti, Kari Elisabeth Kaski, fra Venstre, Solveig Schytz, fra Kristelig Folkeparti, Kjell Ingolf Ropstad, fra Miljøpartiet De Grønne, Per Espen Stoknes, og fra Rødt, Bjørnar Moxnes, viser til at regjeringens vurderinger og forslag er nærmere omtalt i Prop. 86 LS (2017–2018).

Komiteen viser til at sakene som er omtalt i kapitlene 3, 7, 8, 10, 11 og 12 i proposisjonen, behandles i Innst. 400 S (2017–2018) kapittel 4. For proposisjonens øvrige saker vises det til merknader under hvert kapittel nedenfor i denne innstillingen.

2.1 Sammendrag

Naturalytingar er andre ytingar enn pengar som ein får i arbeidsforhold, og som gjev ein privatøkonomisk fordel. Slike ytingar skal som hovudregel skattleggjast som vanleg løn. Dette gjeld utan omsyn til om ytingane kjem direkte frå arbeidsgjevar eller gjennom tredjepartar.

Næringslivet og skattestyresmaktene er samde om at reglane som gjeld i dag, skaper uvisse og ikkje er gode nok.

Uklåre reglar gjer det krevjande å etterleve og handheve regelverket, både for arbeidsgjevarane, dei tilsette og skattestyresmaktene. Gjeldande reglar må difor klårgjerast.

Skattedirektoratet har hatt framlegg til forbetringar av regelverket for skattlegging av naturalytingar på høyring. Framlegga og omtalte forskriftsendringar i denne proposisjonen følgjer opp høyringa. Framlegga inneber ei avveging mellom omsynet til eit regelverk som er enkelt å etterleve, og omsynet til å skattleggje godtgjering for arbeid. Arbeidsgjevar vil alltid kunne velje å betale ut løna i form av pengar til konto, noko som i alle høve vil vere det enklaste.

I ein del tilfelle får tilsette økonomiske ytingar i arbeidsforholdet frå andre enn arbeidsgjevaren, såkalla tredjepartar. Etter gjeldande reglar er skatteplikta for slike ytingar klår. Skatteplikta omfattar økonomiske fordelar som skattytar får på grunn av arbeidsforholdet uavhengig av kven som gjev fordelen. Det gjeld til dømes gåver, private reiser, rabattar m.m. som tilsette får i arbeidsforholdet, anten det er frå arbeidsgjevars forretningspartnarar, samarbeidspartnarar eller andre. Nokre ytingar frå tredjepartar er likevel skattefrie, til dømes etter skattefritaka for visse gåver og rimelege representasjonsytingar i samband med kundepleie.

Det er normalt arbeidsgjevar som har plikt til å gje lønsopplysningar, gjere forskotstrekk og betale arbeidsgjevaravgift av skattepliktige ytingar som tilsette får i arbeidsforholdet. Ordlyden i føresegnene som regulerer pliktene, har i nokre høve gjort det uklårt om det er arbeidsgjevaren eller tredjeparten som har ansvaret for å gje lønsopplysningar, gjere forskotstrekk og betale arbeidsgjevaravgift av slike fordelar. Fleire arbeidsgjevarar og tredjepartar er ikkje merksame på at desse ytingane er skattepliktige, og dermed heller ikkje merksame på at dei skal rapporterast til skattestyresmaktene. Sivilombodsmannen har i ei konkret sak oppmoda lovgjevar om å avklåre det prinsipielle spørsmålet om kven som er rapporteringspliktig m.m.

Regjeringa gjer no framlegg om å klårgjere at ansvaret for rapportering m.m. av slike ytingar ligg hos arbeidsgjevar. På bakgrunn av innspel frå høyringsinstansane legg departementet til grunn ei klårare avgrensing av skatteplikta for rabattar som tilsette får gjennom tredjepartar, slik at det vert enklare for arbeidsgjevar å vite når det ligg føre skattepliktige rabattordningar. Denne avgrensinga inneber at det vil vere skatteplikt for rabattar som dei tilsette får gjennom arbeidsgjevar sine forretningspartnarar. Forretningspartnarar vil omfatte arbeidsgjevars kundar og leverandørar, i tillegg til andre tredjepartar som arbeidsgjevar inngår avtale om kjøp eller sal av varer eller tenester med. Det vil vidare vere skatteplikt der dei tilsette får rabattar frå andre tredjepartar, dersom arbeidsgjevar gjev noko tilbake til tredjeparten for at dei tilsette skal få rabatten.

Framlegget om klårare reglar på dette området vil òg gjere det enklare for den tilsette å følgje reglane, då dei ikkje lenger sjølve må verdsetje og melde frå i skattemeldinga om skattepliktige naturalytingar dei får frå tredjepartar, og som ikkje er rapporterte av arbeidsgjevar eller tredjeparten.

Regjeringa vil òg gjere greie for ein del forskriftsendringar. Dette gjeld for det fyrste klårgjering av reglane om verdsetjing. Naturalytingar skal i større grad verdsetjast til den prisen som er allment tilgjengeleg i sluttbrukarmarknaden (omsetjingsverdien). Dette vert gjort ved å oppheve særreglane om at varer, tenester og driftsmiddel m.m. i arbeidsgjevars bedrift, og varer og tenester som er kjøpte inn spesielt for dei tilsette, vert verdsette til ein lågare pris.

Regjeringa vil vidare betre gjeldande skattefritak for personalrabattar. Gjeldande fritak byggjer på skjønnsmessige vilkår. Dette gjer det vanskeleg både for arbeidsgjevarar, dei tilsette og skattestyresmaktene å vite kvar grensa for skattefritaket går. Det vert difor innført klårare grenser for skattefritaket. Personalrabattar skal verdsetjast med utgangspunkt i omsetjingsverdien i sluttbrukarmarknaden. Rabattar skal ikkje overstige 50 pst. av marknadsprisen på den enkelte vara eller tenesta. Samstundes vert det innført ei øvre beløpsgrense for den samla verdien av rabattar som tilsette kan ta imot skattefritt gjennom året hos éin arbeidsgjevar. Som etter gjeldande rett vil det framleis krevjast at arbeidsgjevar må omsetje vara eller tenesta i si verksemd. Skattefritaket vil omfatte ordningar med rabatt hos arbeidsgjevar sine kundar og leverandørar, dersom arbeidsgjevar omset vara/tenesta i verksemda si.

Regjeringa vil òg modernisere og forenkle regelverket for visse naturalytingar. For gåver vert mellom anna beløpsgrenser og krav til tenestetid justerte. Vidare vert skattefritaket for overtidsmat forenkla. Tilsette som arbeider minst 10 timar samanhengande på grunn av overtid, kan få dekt eit måltid skattefritt. Regjeringa vil òg forenkle reglane for fri avis, slik at alle tilsette som har eit «tenestleg behov» for avis eller andre nyheitstenester på grunn av arbeidet sitt, kan få dette dekt skattefritt av arbeidsgjevar. Regjeringa vil i tillegg oppheve skattefritaket for matkupongar. Dette fritaket må reknast som utdatert.

Skattefritaket for arbeidsgjevar si dekning av utgifter til barnehage var ikkje ein del av høyringa, men regjeringa vil fjerne skattefritaket for denne naturalytinga. Det er i dag mogleg å skaffe barnehageplass til tilnærma alle barn, slik at det ikkje lenger er behov for eit særleg skattefritak når arbeidsgjevar bidreg til å betale slik plass heilt eller delvis.

Dei administrative verknadene av endringane som er nemnde ovanfor, vil truleg samla sett vere moderate. Det er ikkje gjort framlegg om nye plikter for ytingar som tilsette tek imot i arbeidsforholdet gjennom andre enn arbeidsgjevar. Tvert om er det gjort framlegg om å gjere skatteplikta noko lempelegare, og reglar som i dag vert opplevde som uklåre, vert klårare. Det vert òg teke bort fleire særreglar som i dag gjer det meir krevjande for arbeidsgjevarane å etterleve reglane. Dette tek bort mykje uvisse og gjer det enklare for partane i næringslivet å avgjere kven som har ansvar for kva, og kor langt skattefritaka rekk. Samstundes vil arbeidsgjevarar som har omfattande rabattordningar og ei opning for at dei tilsette kan få ytingar frå tredjepartar, kunne ha behov for noko førebuing før 2019. Dette gjeld særleg dei som ikkje i dag har løysingar som tryggjer at arbeidsgjevaren har oversikt over kva ytingar dei tilsette får gjennom året og kva verdi dei har. Ettersom reglane er noko mangelfullt etterlevde i dag, vil det vere naudsynt å bruke noko meir ressursar til handtering av slike ytingar i framtida, dersom dei vert førte vidare i same omfang som no.

Reglane skal gjelde frå 2019, men vert fremja allereie no, slik at partane får høve til å førebu naudsynte endringar i rutinar og system. Regjeringa kjem i statsbudsjettet for 2019 attende til fastsetjing av beløpsgrensa for skattefrie personalrabattar og satsen for skattefri overtidsmat. Endringane på området skal i sum verke om lag provenynøytralt.

Avklåringa av kven som har plikt til å rapportere m.m. når tilsette får ytingar i arbeidsforholdet gjennom tredjepartar, skal skje ved lovendring. Dei andre endringane i reglane om naturalytingar kjem i forskrift.

Departementet viser til framlegg til endringar i skattebetalingsloven § 5-4 fyrste ledd og skatteforvaltningsloven § 7-2 andre ledd. Endringane skal ta til å gjelde 1. januar 2019, med verknad for rapportering for inntektsåret 2019. Endringane vil få verknad for rapporteringa i a-ordninga for ytingar som vert gjevne etter 1. januar 2019.

2.2 Komiteens merknader

Komiteens flertall, alle unntatt medlemmene fra Senterpartiet og Rødt, viser til forslagene om skattlegging og rapportering av naturalytelser og legger til grunn av dette i all hovedsak er videreføring av gjeldende bestemmelser, men at det er en klargjøring av ansvar for rapportering, klargjøring og forenkling av regelverket og justering av enkelte beløpsgrenser i tråd med utviklingen i samfunnet. På denne bakgrunn støtter flertallet hovedlinjene i forslagene.

Flertallet viser til at enkelte av høringsinnspillene peker på behovet for en ytterligere klargjøring på enkelte punkter, blant annet når det gjelder naturalytelser fra tredjepart, og ber om at departementet så langt det er mulig tar hensyn til slike innspill i den endelige utformingen av regelverkene.

Et annet flertall, medlemmene fra Høyre, Fremskrittspartiet, Venstre og Kristelig Folkeparti, slutter seg til regjeringens forslag.

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet viser bl.a. til LO sin høringsmerknad:

«LO mener personalrabatter og naturalytelser bør være regulert på en slik måte at det begrenser arbeidsgivers mulighet til å benytte det som deler av avlønning av ansatte. Hovedprinsippet må være at arbeidstaker betales en anstendig ordinær lønn, med opptjening av pensjon, sykepenger og feriepenger.»

Komiteens medlemmer fra Senterpartiet viser til egne merknader i Innst. 400 S (2017–2018) om dette. Disse medlemmer er prinsipielt enig i at man bør ha så brede skattegrunnlag som mulig, noe som muliggjør lave satser, reduserer muligheten for uønsket skattetilpasning og bidrar til at skattesystemet blir oppfattet som rettferdig. Samtidig er disse medlemmer opptatt av at man ikke skal komplisere skattesystemet unødig eller påføre næringslivet tunge rapporteringsbyrder og Skatteetaten uforholdsmessig mye arbeid i skatteinnkrevingsarbeidet. Disse medlemmer viser til at blant annet Revisorforeningen og Virke har anbefalt at regelverket utsettes. Gitt de mange motforestillinger som er kommet, fremmer disse medlemmer følgende forslag:

«Stortinget ber regjeringen gjøre en ny vurdering av de foreslåtte endringene i skattlegging og rapportering om naturalytelser og komme tilbake til Stortinget med et nytt forslag som ivaretar hensynet til brede skattegrunnlag og forenkling av rapportering.»

4.1 Sammendrag

Departementet gjer framlegg om å innføre enklare reglar for skattlegging av personar som er busette i utlandet, men som arbeider i Noreg. Den nye ordninga vil i hovudsak gjelde for utanlandske arbeidstakarar på kortvarig opphald i landet. Skatteordninga vil vere vesentleg enklare for dei som inngår i den, og vil gje riktigare skatt etter reglane for ei gruppe det over tid har vore krevjande å skattleggje rett.

Det ligg tunge argument bak framlegget om å innføre ei slik ordning. Skatteetaten har vist til at skattlegginga av denne gruppa gjev opphav til mange feil, og at den samstundes er svært ressurskrevjande. Det kjem av at regelverket er komplisert, at informasjonsgrunnlaget er mangelfullt, og at etterlevinga ikkje er god nok. I tillegg er innkrevjing av restskattar vanskeleg arbeid og kontrollkapasiteten avgrensa. Riksrevisjonen har etter ein gjennomgang av regelverk og praksis på området bedt Finansdepartementet om å vurdere endringar for å sikre riktigare og meir effektive reglar for denne gruppa.

Framlegget går i korte trekk ut på at lønsinntekter vert skattlagde etter ein bruttometode med ein fast sats. Ein foreslår at satsen vert fastsett til 25 pst. i Stortingets skattevedtak for 2019. Skattytar får ingen frådrag i skattegrunnlaget, og det same gjeld i utrekna skatt. Skatten vil verte fastsett fortløpande gjennom arbeidsgjevar sitt skattetrekk og påfølgande melding til Skatteetaten. For inntekter som vert skattlagde i ordninga, skal skattytar ikkje levere skattemelding (tidlegare sjølvmelding). Brutto arbeidsinntekt (lønsinntekt og ev. skattepliktige trygdeinntekter) er eit eige skattegrunnlag, og ein skal ikkje samordne dette grunnlaget med andre grunnlag. Personar som har inntekt frå næring, kan ikkje inngå i ordninga.

Ein foreslår òg å oppheve det særlege standardfrådraget for denne gruppa. Sokkelarbeidarar og utanlandske sjøfolk inngår ikkje i den nye ordninga og får difor behalde standardfrådraget.

For å motverke at høge inntekter vert skattlagde særs gunstig, foreslår departementet eit tak for inntekter i ordninga. Etter framlegget vil ein skattytar som har årlege lønsinntekter over trinn 3 i trinnskatten, ikkje kunne vere i ordninga. Dei som tener over dette taket, vil i staden verte skattlagde i tråd med dei ordinære reglane i skatteloven.

Departementet foreslår at ordninga skal vere frivillig. Det inneber at skattytar kan velje skattlegging i tråd med vanlege reglar. Det er særlig omsynet til EØS-avtalen og forbodet mot diskriminering som ligg bak.

Framlegget var på høyring våren 2017. Høyringsinstansane var gjennomgåande positive til ei ny ordning for skattlegging av denne gruppa.

For ei nærare omtale av utviklinga i arbeidsinnvandring til Noreg, liknande skatteordningar i andre land og Riksrevisjonens rapport til Stortinget viser ein til høyringsnotatet av 7. april 2017.

Innføring av ei ny ordning for skattlegging av utanlandske arbeidstakarar vil vere forenklande for etaten og for dei som inngår i ordninga. I 2016 var det i underkant av 170 000 personar på kortvarig opphald i Noreg. Det er anslått at 20–25 pst. av utanlandske arbeidstakarar på kortvarig opphald vil velje kjeldeskatt.

Med ordninga fjernar ein mange feilkjelder ved skattlegginga av denne gruppa. Skattekontoret vil ikkje lenger måtte vurdere ulike frådrag, og skatten vil vere oppgjord ved trekk og melding frå arbeidsgjevar. Problem med innkrevjing av restskatt og utbetaling av beløp ein har til gode vil nærast verte borte for dei som er i ordninga. Skattytarar i ordninga vil i hovudsak ikkje måtte levere skattemelding.

Skattedirektoratet anslår på usikkert grunnlag at den nye ordninga kan frigje ressursar tilsvarande 10–20 årsverk årleg.

Skatteetaten må i 2018 klargjere for ordninga, og det er løyvd 10 mill. kroner til etaten sine kostnader til systemutvikling.

4.2 Komiteens merknader

Komiteens flertall, medlemmene fra Høyre, Fremskrittspartiet, Venstre og Kristelig Folkeparti, slutter seg til regjeringens forslag.

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet, Sosialistisk Venstreparti og Miljøpartiet De Grønne viser til at de foreslåtte enklere regler for utenlandske arbeidstakere med midlertidig opphold gir mulighet for å velge bruttoskatt uten fradrag ved skattelikningen for å forenkle skattleggingen av denne gruppen. Sokkelarbeidere og utenlandske sjøfolk vil ikke bli omfattet av ordningen.

Disse medlemmer støtter prinsippet med å innføre en slik ordning, men er bekymret for at den foreslåtte prosentsatsen kan gi utenlandske arbeidstakere på kortere opphold en konkurransefordel i forhold til arbeidstakere som bor og skatter i Norge, og viser til provenytapet på 50 mill. kroner. Disse medlemmer mener regjeringen må foreslå en høyere skattesats som gir mer likebehandling mellom den forenklede skattleggingen og ordinær skattlegging med fradrag.

Komiteens medlemmer fra Senterpartiet viser til egne merknader i Innst. 400 S (2017–2018) om dette. Disse medlemmer påpeker at det er meget uheldig at regjeringen foreslår å innføre en ny gunstig skatteordning for utenlandske arbeidstakere. Utenlandske arbeidstakere nyter allerede godt av standardfradraget, som innebærer et provenytap sammenlignet med en nøytral ordning på anslagsvis 145 mill. kroner i 2018, ifølge Finansdepartementet. Disse medlemmer viser til at den nye ordningen regjeringen ønsker å innføre, vil gi et ytterligere skattetap på anslagsvis 50 mill. kroner. Dette vil innebære at konkurranseutsatt norsk arbeidskraft vil få det enda tøffere fremover.

Den foreslåtte ordningen innebærer at utenlandske skatteytere skal kunne velge mellom vanlig skattlegging og flat skatt på 25 pst. Da ordningen er valgfri for utenlandske arbeidstakere (men ikke tilgjengelig for norske arbeidstakere), vil i prinsippet forslaget innebære redusert skatt for utenlandske arbeidstakere, som da får en fordel i forhold til norske arbeidsfolk. Disse medlemmer mener regjeringen handler i strid med norske interesser når den går inn for en ordning som vil gi norske arbeidstakere høyere skatt enn utenlandske arbeidstakere i Norge.

Disse medlemmer går derfor imot regjeringens forslag.

Komiteens medlem fra Rødt viser til at regjeringen i Prop. 86 LS (2017–2018) legger fram et forslag om å innføre kildeskatt for utenlandske arbeidstakere med en flat skattesats på 25 pst. Denne endringen vil ikke tre i kraft før 2019, og får derfor ikke budsjettmessige konsekvenser for inneværende år. Dette medlem er enig i at det trengs en forenkling av skatteordningen for utenlandske arbeidstakere på midlertidig opphold. Men dette medlem ser ikke hvorfor en slik forenkling må innebære et skattekutt. Regjeringens forslag er beregnet å gi 50 mill. kroner i redusert proveny fra den aktuelle gruppa arbeidstakere. Dette medlem mener et slikt skattekutt fører til en skattekonkurranse mellom arbeidstakere på midlertidig oppdrag og arbeidstakere som bor fast i landet. Dette medlem viser til at LO i sin høringsuttalelse advarte mot at den flate skattesatsen ikke måtte settes så lavt at det medførte et skattekutt. Dette medlem mener det er akkurat dette som har skjedd, når endringen som nå foreslås, er beregnet til å gi 50 mill. kroner i provenytap. Dette medlem er svært bekymret for forskjellsbehandling mellom arbeidstakere som bor i Norge, og arbeidstakere på midlertidig opphold, og mener skattekuttet åpner for et lønnspress nedover som vil øke forskjellene. Dette medlem mener at skattesatsen bør settes til 26 pst., noe som ifølge beregninger fra Finansdepartementet gir en provenynøytral endring fra gjeldende regelverk.

Dette medlem fremmer derfor følgende forslag:

«Stortinget ber regjeringen i forbindelse med forslaget til statsbudsjett for 2019 fastsette skattesatsen for kildeskatt for utenlandske arbeidstakere på midlertidig opphold til 26 pst.»

5.1 Sammendrag

Ordninga med aksjesparekonto vart innført 1. september 2017. Ordninga inneber at personlege skattytarar kan opprette aksjesparekonto. Innskot på kontoen kan investerast i børsnoterte aksjar, børsnoterte eigenkapitalbevis og andelar i aksjefond. Gevinstar ved realisasjon av verdipapir på kontoen vert ikkje skattlagde i samband med realisasjonen, men først når midlane vert tekne ut av kontoen.

Ved innføringa av ordninga vart det gitt overgangsreglar. Etter overgangsreglane kan personlege aksjonærar fram til utgangen av 2018 overføre verdipapir til aksjesparekonto med kontinuitet. Det vil seie at overføringa ikkje vert skattlagd. Samstundes vert innskotet på kontoen sett til skattytars inngangsverdi på aksjane og andelane. Eventuell unytta skjerming på dei overførte aksjane og aksjefondsandelane, vert unytta skjerming på aksjesparekontoen.

I nokre tilfelle kan aksjonærar ha negativ inngangsverdi på aksjar. Når aksjar med negativ inngangsverdi vert realiserte, vert gevinsten sett til vederlaget tillagt den negative inngangsverdien.

Overgangsreglane for aksjesparekonto kan nyttast til å realisere aksjar med negativ inngangsverdi utan at inngangsverdien vert skattlagd i samband med realisasjonen, eller når midlane vert tekne ut av kontoen. Ein aksjonær kan til dømes overføre ein aksje med negativ inngangsverdi på 50 og verdi på 100 til ein aksjesparekonto oppretta for formålet. Overføringa skjer etter overgangsreglane og utløyser ikkje skatt. Innskotet på kontoen vert sett til inngangsverdien på aksjen. Det vil seie at aksjonæren får eit negativt innskot på kontoen på 50.

Aksjonæren sel deretter aksjen for 100 og tek midlane ut frå kontoen. Uttaket på 100 vert då skattlagt som aksjeinntekt. Den negative inngangsverdien på aksjen vert ståande som eit negativt innskott på den tomme aksjesparekontoen, og vert ikkje skattlagd før kontoen vert avslutta.

Departementet meiner det er uheldig at overgangsreglane kan nyttast til å realisere aksjar med negativ inngangsverdi utan at den inngangsverdien vert skattlagd i samband med realisasjonen, eller når midla vert tekne ut av kontoen. Departementet foreslår difor å endre overgangsreglane slik at negative inngangsverdiar vert skattlagde når aksjar vert overførte til aksjesparekonto. Endringa gjer at den negative inngangsverdien på 50 i dømet over vert skattlagd når aksjen vert overført til aksjesparekontoen. Departementet legg til grunn at aksjonærens innskot i slike tilfelle vert sett til null.

Departementet viser til framlegg til endring i overgangsregelen til skatteloven § 10-21, i lov 20. desember 2016 nr. 111 om endring i skatteloven.

Departementet varsla i ei nyheitssak 26. april 2018 at denne endringa i overgangsregelen ville verte foreslått. Det vart òg varsla at forslaget under føresetnad av at det vart vedteke av Stortinget, ville få verknad frå 26. april 2018. I tråd med dette foreslår departementet at endringa tek til å gjelde straks med verknad frå og med 26. april 2018.

5.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

6.1 Sammendrag

Reglar om oppjustering av aksjeutbytte og -gevinst vart innførte 1. januar 2016. Reglane vart innførte som ein konsekvens av at skattesatsen på allmenn inntekt vart redusert frå 27 til 25 pst. Oppjustering av utbytte m.m. sikrar at marginalskatten på utbytte m.m. (inklusiv selskapsskatt) vert halden på om lag same nivå som tidlegare.

Reglane om oppjustering må endrast i ein samanheng. Det gjeld skatteloven § 10-33 tredje ledd om skattemessig kontinuitet ved gåvesal av aksjar og andelar. Ved gåvesal av aksjar og andelar blir gevinst/tap hos givar rekna ut ifrå differansen mellom kostpris og faktisk salssum (ikkje den høgre marknadsverdien). Mottakar skal som utgangspunkt få same inngangsverdien som givar (kontinuitet), men korrigert for gevinst/tap hos givar. Denne løysinga skal sikre at utrekninga av gevinst/tap blir riktig for givar og mottakar samla sett. Men då reglane om oppjustering vart innførte, vart denne løysinga endra ved ein inkurie. Det vart då bestemt i § 10-33 tredje ledd at inngangsverdi hos mottakar ikkje skulle bli korrigert for faktisk gevinst/tap hos givar, men for oppjustert gevinst/tap. Denne oppjusteringa gjer imidlertid at grunnlaget for utrekning blir feil. Har givar hatt gevinst, vil eit beløp svarande til oppjusteringa verte unntatt frå skatt. Har givar hatt tap, vil reglane derimot vere til ugunst for skattytar.

Reglane bør endrast slik at det er gevinst/tap utan oppjustering som blir lagt til/trekt frå inngangsverdien hos mottakar.

Det vert vist til framlegg om endring av § 10-33 tredje ledd i skatteloven.

Departementet gjer framlegg om at endringane tek til å gjelde straks med verknad frå og med inntektsåret 2018.

6.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

9.1 Sammendrag

9.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

13.1 Sammendrag

Lov 9. desember 2016 nr. 88 om folkeregistrering tok til å gjelde 1. oktober 2017. Med den nye lova må heimel for utlevering av opplysningar frå Folkeregisteret som er omfatta av teieplikt, stå i regelverket som gjeld for dei ulike saksområda. Vedtak om utlevering av opplysningar etter tidlegare folkeregisterlov gjeld likevel fram til eitt år etter at den nye lova tok til å gjelde. Dersom tilgangen til opplysningar som er omfatta av teieplikt, skal vidareførast, må ny lovheimel vere på plass før dette. Dette er det gjort greie for i Prop. 164 L (2015–2016) Lov om folkeregistrering, sjå særleg kap. 18 (punkt 18.4.4) og kap. 23. Samstundes med at ny folkeregisterlov vart vedteke, vart det difor vedteke endringar i ei rekkje lover for å sikre framleis tilgang til opplysningar underlagde teieplikt.

I samråd med Kunnskapsdepartementet, Arbeids- og sosialdepartementet, Utanriksdepartementet, Barne- og likestillingsdepartementet, Helse- og omsorgsdepartementet, Kulturdepartementet og Kommunal- og moderniseringsdepartementet foreslår Finansdepartementet å gjere enkelte lovendringar som er naudsynte for å sikre framleis tilgang til opplysningar som er omfatta av teieplikt i folkeregisterloven, og som ikkje vart gjorde då folkeregisterloven vart fremja. Vurderingane av behovet for slik heimel er gjort i dei einskilde departementa, og vert fremja samla her av praktiske omsyn. Finansdepartementet foreslår òg endringar i skatteforvaltningsloven og a-opplysningsloven for å klårgjere at skattemyndigheitene framleis har tilgang til opplysningar frå Folkeregisteret når dei utfører oppgåver etter desse lovene.

Dei foreslåtte lovendringane er alle ei vidareføring av gjeldande rett og teknisk oppfølging av ny folkeregisterlov, jf. omtale i nemnde proposisjon. Departementa har difor lagt til grunn at det openbert ikkje er naudsynt å sende desse framlegga på allmenn høyring, jf. punkt 3-3 i utgreiingsinstruksen.

Departementa har vidare lagt til grunn at endringane er ei vidareføring av gjeldande rett og difor ikkje får økonomiske eller administrative konsekvensar.

Departementet foreslår heimlar i barnehageloven, opplæringslova og friskolelova for å vidareføre offentlege styresmakter sin tilgang til dei opplysningane frå Folkeregisteret som er naudsynte for å utføre oppgåver etter desse lovene.

Departementet foreslår endringar i lov om Statens pensjonskasse, lov om pensjonstrygd for sjømenn, lov om pensjonstrygd for fiskere og lov om sosiale tjenester i arbeids- og velferdsforvaltningen (sosialtjenesteloven). Formålet med endringane er å sikre tilgang til Folkeregisteret for visse etatar m.m. under Arbeids- og sosialdepartementet.

Departementet gjer framlegg om endringar i utenrikstjenesteloven for å sikre utanrikstenesta (Utanriksdepartementet og utanriksstasjonane) naudsynt lovheimel for å innhente opplysningar frå Folkeregisteret utan hinder av teieplikta, jf. folkeregisterloven § 10-2 første leddet.

Departementet foreslår endringar i lov om utenlandske skilsmisser, barnelova, ekteskapslova og gjeldsordningsloven. For å kunne utføre oppgåvene dei er pålagde, treng offentlege styresmakter enkelte opplysningar frå Folkeregisteret som er omfatta av teieplikt etter folkeregisterloven. Formålet med dei foreslåtte lovendringane er å vidareføre den moglegheita offentlege myndigheiter i dag har til å hente opplysningar som er omfatta av teieplikt, frå Folkeregisteret. Dette gjeld til dømes opplysningar om sivilstand, ektefelle, barn og foreldreansvar, som dei fram til no har hatt tilgang til etter den tidlegare folkeregisterloven.

Norsk pasientskadeerstatning (NPE) og klageinstansen Pasientskadenemnda treng tilgang til opplysningar som er underlagt teieplikt i Folkeregisteret. Opplysningane vert nytta til å behandle krav om erstatning for pasientskadar etter pasientskadeloven. Det gjeld opplysningar om foreldre, barn og ektefelle eller registrert partnar, og særleg i saker der pasienten er død og det er naudsynt å finne ut kven som er rett person til å tre inn i kravet, eller kven som har rett til å fremje søknad om erstatning. Det kan òg vere aktuelt å be om opplysningar om foreldreansvar, elektronisk kontaktinformasjon og kontaktopplysningar for dødsbu.

Norsk pasientskadeerstatning og Pasientskadenemnda har i dag tilgang til opplysningane med grunnlag i vedtak. Framlegget om å ta inn ein ny § 10 a i pasientskadeloven som sikrar naudsynt lovheimel for å innhente opplysningar frå Folkeregisteret utan hinder av teieplikta, fører vidare denne tilgangen.

Det vert vist til framlegg om ny § 10 a i pasientskadeloven.

Departementet gjer framlegg til endring i lov 7. juni 1996 nr. 32 om gravplasser, kremasjon og gravferd (gravferdsloven). Lova vert foreslått endra slik at kyrkjelege fellesråd og kommunar får heimel i lova for framleis å kunne innhente opplysningar frå Folkeregisteret utan hinder av teieplikt når dette er naudsynt for å utøve pliktene dei har etter gravferdsloven, jf. folkeregisterloven § 10-2.

Det vert gjort framlegg til endringar i lov 16. juni 2017 nr. 65 om eierseksjoner (eierseksjonsloven) og lov 17. juni 2005 nr. 101 om eigedomsregistrering (matrikkellova). Dei to lovene vert foreslått endra slik at kommunen får heimel i lov for framleis å kunne innhente opplysningar frå Folkeregisteret utan hinder av teieplikt når dette er naudsynt for å utøve pliktene dei har etter eierseksjonsloven og matrikkellova, jf. folkeregisterloven § 10-2. Det same gjeld for Kartverket som sentral matrikkelstyresmakt.

I samband med ny folkeregisterlov vart det teke inn ein heimel i skatteforvaltningsloven § 10-5 andre ledd bokstav i om at folkeregisterstyresmakta etter krav frå skattestyresmaktene skal gje dei opplysningane som er naudsynte for skattestyresmaktenes fastsetting av skatt. Heimelen er plassert i skatteforvaltningsloven kapittel 10 om kontroll. Etter ei fornya vurdering har departementet kome til at heimelen høyrer betre heime i kapittel 7 om opplysningsplikta til tredjepartar. Departementet foreslår difor ein ny heimel i skatteforvaltningsloven § 7-9 nytt tredje ledd om at skattestyresmaktene utan hinder av teieplikt skal ha tilgang til opplysningar frå Folkeregisteret som er naudsynte for fastsetting av skatt. Skatteforvaltningsloven § 10-5 andre ledd bokstav i vert foreslått oppheva. Forslaget inneber ei vidareføring av den tilgangen til Folkeregisteret skattestyresmaktene har i dag.

13.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

14.1 Sammendrag

Departementet gjer framlegg om ei endring i folkeregisterloven for å sikre at det framleis kan tildelast nytt fødselsnummer i samband med anonyme spedbarnsadopsjonar.

Etter tidlegare folkeregisterregelverk vart det gjeve nytt fødselsnummer i nokre adopsjonshøve, sjå adopsjonsloven 16. juni 2017 nr. 48 § 14 om spedbarnsadopsjonar. Det gjeld såkalla anonyme adopsjonar, som skjer i samband med fødselen på oppmoding frå dei biologiske foreldra. Dei biologiske foreldra får ikkje vite kven som vert adopsjonsforeldre, og adopsjonsforeldra får ikkje identifiserande opplysningar om barnet si biologiske slekt. For å sikre anonymitet mellom partane får barnet nytt fødselsnummer etter adopsjonen. (Barnet har etter fylte 18 år rett til å få opplyst kven som er biologiske foreldre.)

Ved ein inkurie fall heimelen til å gje nytt fødselsnummer i desse høva ut i ny folkeregisterlov. Departementet foreslår difor ei endring i folkeregisterloven 9. desember 2016 nr. 88 § 2-2, slik at det framleis kan tildelast nytt fødselsnummer til barnet i samband med anonyme spedbarnsadopsjonar.

Det vert vist til framlegg om nytt siste punktum i § 2-2 tredje ledd i folkeregisterloven.

14.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

15.1 Sammendrag

Ordninga med ny skatteklagenemnd tok til å gjelde 1. juli 2016. Det har bygd seg opp betydelege restansar av ubehandla klager sidan Skatteklagenemnda vart etablert.

Departementet foreslår lovendringar som reduserer sakstilfanget til Skatteklagenemnda. Endringane vil føre til kortare saksbehandlingstid i dei sakene nemnda behandlar.

Departementet foreslår å leggje klagebehandlinga av vedtak om tvangsmulkt og forseinkingsgebyr etter a-opplysningsloven til Skattedirektoratet.

Departementet foreslår vidare å overføre klager over vedtak om fastsetjing av skatt på inntekt og formue, meirverdiavgift og arbeidsgjevaravgift frå Skatteklagenemnda til Skattedirektoratet når den samla skattemessige verknaden som er påklaga (klagegjenstanden), er under 25 000 kroner. Nemnda skal likevel behandle saker av prinsipiell interesse.

På bakgrunn av innspela i høyringsrunden foreslår departementet òg å overføre klager om skatteavgrensing ved lita skatteevne frå nemnda til direktoratet. Dette er eit saksområde som i dag utgjer ein stor del av sakene i nemnda.

Framlegget inneber ingen økonomiske eller administrative konsekvensar for dei skattepliktige. For Skatteklagenemnda vil ei slik endring gje ein reduksjon i saksmengda på 2 000–2 500 saker per år. For Skatteetaten vil endringane ha som følgje at Skattedirektoratet vert gjort til klageinstans på tre nye område. Kostnadene ved tiltaket er anslått til 15,2 mill. kroner (heilårsverknad) for at Skattedirektoratet skal kunne overta klagebehandlinga utan at det går ut over dei arbeidsoppgåvene direktoratet har i dag.

Departementet syner til framlegg til endringar i a-opplysningsloven §§ 10 og 11 og skatteforvaltningsloven § 13-3 andre ledd.

Departementet foreslår at endringane tek til å gjelde frå 1. august 2018.

15.2 Komiteens merknader

Komiteens flertall, alle unntatt medlemmene fra Arbeiderpartiet, Senterpartiet og Rødt, slutter seg til regjeringens forslag.

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet og Senterpartiet viser til at et flertall av høringsinstansene var bekymret for fragmentering av klagene og om rettssikkerheten blir godt nok ivaretatt når samme instans behandler sak og klage.

Disse medlemmer går derfor imot å overføre sakene der klagegjenstanden har lav verdi, til Skattedirektoratet. Flere av høringsinstansene peker på at tilføring av ressurser til sekretariatet ville gi ønsket nedgang i saksbehandlertid og restanse.

Disse medlemmer støtter dette synet og mener det er uheldig at forslaget om overføring av skattebegrensning med liten skatteevne ikke har vært på høring. Saken bør sendes på høring før det tas stilling i dette spørsmålet.

Disse medlemmer støtter derfor ikke overføring av disse sakene fra Skatteklagenemnda til Skattedirektoratet.

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet er uroet over den lange behandlingstiden og den store restansen som er i Skatteklagenemnda, og støtter å overføre og samle alle klager som gjelder tvangsmulkt, herunder klagesaker knyttet til a-opplysningsloven, til Skattedirektoratet.

Disse medlemmer slutter seg til regjeringens forslag til endringer i a-opplysningsloven, men går imot forslag til endring i skatteforvaltningsloven § 13-3 annet ledd.

Komiteens medlemmer fra Senterpartiet viser til at Senterpartiet i sitt alternative reviderte nasjonalbudsjett foreslår å styrke Skatteklagenemnda med 15,2 mill. kroner i forhold til regjeringens forslag, slik at behandlingstiden kan reduseres. Disse medlemmer påpeker at det er beklagelig at regjeringen og dens samarbeidspartnere gjennom dette forslaget flytter enda flere statlige arbeidsoppgaver til Oslo og dermed bidrar til en ytterligere sentralisering av Norge.

16.1 Sammendrag

OECD og G20 gjennomførte i 2013–2015 eit prosjekt for å finne internasjonalt anerkjende tiltak mot overskotsflytting og utholing av skattegrunnlag, OECD/G20 Base Erosion and Profit Shifting Project (BEPS-prosjektet). Tiltak 13 gjeld mellom anna innføring av reglar om at store fleirnasjonale konsern med konsolidert omsetnad på meir enn 750 mill. euro skal levere ein årleg land-for-land-rapport til skattestyresmaktene. Rapporten skal innehalde nøkkelinformasjon om verksemda i dei ulike landa der konsernet har føretak. Det vart laga ei modellovgjeving som set rammene for korleis rapporteringsplikta skal gjennomførast i kvart enkelt land. Norge deltok i BEPS-prosjektet og har slutta seg til Inclusive Framework til gjennomføringa av BEPS-tiltaka.

I Prop. 120 L (2015–2016) gjorde departementet framlegg om å innføre reglar om land-for-land-rapportering til norske skattestyresmakter. I proposisjonen kapittel 1 vert det uttalt at forslaget i stor grad følgjer modellovgjevinga. Forslaget vart vedteke av Stortinget, jf. Innst. 42 L (2016–2017). Rapporteringsplikta følgjer i dag av skatteforvaltningsloven § 8-12.

Gjennomføring av land-for-land-rapportering er ein minimumsstandard i BEPS-prosjektet. Det inneber at landa skal gjennomføre modellovgjevinga på den måten og med det innhaldet ein er einig om. Reglane skal ikkje gå lengre eller krevje at det blir gitt færre eller fleire opplysningar enn det som følgjer av modellovgjevinga. Denne standarden gjer reglane føreseielege for dei skattepliktige, og den reduserer dei administrative kostnadene deira fordi ein og same land-for-land-rapport kan brukast i alle landa der konsernet har verksemd. Like rapporteringskrav sikrar òg at skattestyresmaktene i dei ulike landa får den same informasjonen.

Modellovgjevinga byggjer på at det som hovudregel er morselskapet i eit fleirnasjonalt konsern som skal levere land-for-land-rapport til skattestyresmaktene i den jurisdiksjonen der føretaket høyrer heime (primær rapporteringsplikt). Skattestyresmaktene i dette landet skal deretter utveksle rapporten med skattestyresmaktene i alle landa der konsernet har føretak. Utvekslinga skjer på grunnlag av avtalar om automatisk utveksling av rapportar. Dersom den jurisdiksjonen morselskapet høyrer heime i, ikkje krev land-for-landrapportering, opnar modellovgjevinga for at jurisdiksjonar der det finst føretak som er ein del av konsernet, kan krevje at dei lokale føretaka, på visse vilkår, leverer land-for-land-rapport til skatteskattestyresmaktene (sekundær rapporteringsplikt).

I skatteforvaltningsloven § 8-12 andre ledd bokstav b er det fastsett at dersom morselskapet til eit norsk føretak høyrer heime i ein jurisdiksjon som ikkje har avtale om automatisk utveksling av land-for-land-rapportar med Noreg, så skal det norske føretaket levere land-for-land-rapport i Noreg. Denne sekundære rapporteringsplikta i norsk rett er noko vidare enn den rapporteringsplikta som følgjer av modellovgjevinga. I modellovgjevinga er kravet for sekundær rapporteringsplikt at det landet der morselskapet høyrer heime, har ein avtale med Noreg som legg til rette for utveksling av opplysningar, men ikkje har inngått ein avtale om automatisk utveksling av land-for-land-rapportar etter den førstnemnde avtalen. For at Noreg skal oppfylle minimumsstandarden i tiltak 13 i BEPS-prosjektet, gjer departementet framlegg om å endre § 8-12 andre ledd bokstav b. Eit norsk føretak får då berre sekundær rapporteringsplikt dersom morselskapet i konsernet høyrer heime i eit land som har inngått ein avtale med Noreg som legg til rette for utveksling av informasjon med Noreg, men som ikkje har ein avtale som opnar for automatisk utveksling av land-for-land-rapportar til skattestyresmaktene.

Departementet syner til forslag til endring av skatteforvaltningsloven § 8-12 andre ledd bokstav b.

Departementet gjer framlegg om at lovendringa tek til å gjelde straks med verknad for rekneskapsår som byrjar 1. januar 2018 eller seinare.

16.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

17.1 Sammendrag

Eiendomsskatt på maskiner mv. i verk og bruk; skatteforvaltningsloven § 8-2 tredje ledd; skattebetalingsloven §§ 10-40 og 16-41; skattebetalingsloven §§ 8-1 og 8-3; skattebetalingsloven §§ 13-5 og 17-1 femte ledd; folketrygdloven – endring i innledningen til kapittel 23; bidragsinnkrevingsloven § 29 første ledd; tilvisinger til folkeregisterloven i barnelova, barnetrygdloven og konsesjonsloven; skatteloven § 5-43 første ledd; og skatteloven § 6-30, er omtalte i proposisjonen.

17.2 Komiteens merknader

Komiteen slutter seg til regjeringens forslag.

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet, Senterpartiet, Sosialistisk Venstreparti og Rødt viser til Dokument 8:158 S (2017–2018), der det ble etterlyst presiseringer i overgangsregelen ved utfasing av eiendomsskatt på verk og bruk, og til at de foreslåtte endringer fra regjeringen er i samsvar med Arbeiderpartiets forslag, og støtter dette.

Disse medlemmer vil peke på at regjeringen skulle komme tilbake i revidert nasjonalbudsjett med hvordan kompensasjonsordningen på inntil 500 mill. kroner skal innrettes og fordeles. Dette har ikke skjedd. Det er også brakt på det rene at kompensasjonsordningen på inntil 500 mill. kroner ikke vil dekke de berørte kommuners inntektstap, og kommunene vet fortsatt ikke kriteriene eller hvordan fordelingen blir til den enkelte kommune.

18.1 Netthandel

Komiteens medlemmer fra Arbeiderpartiet, Senterpartiet, Miljøpartiet De Grønne og Rødt foreslår å fjerne subsidiene på utenlandsk netthandel, som i dag gir norsk næringsliv en konkurranseulempe og innebærer et betydelig avgiftstap for staten ved at all import under en verdi på 350 kroner er fritatt for merverdiavgift, toll og særavgifter.

Disse medlemmer viser til merknader i Innst. 400 S (2017–2018) og fremmer følgende forslag:

«I

I lov 21. desember 2007 nr. 199 om toll og vareførsel (tolloven) gjøres følgende endring:

§ 5-9 oppheves.

II

I lov 19. juni nr. 58 om merverdiavgift (merverdiavgiftsloven) gjøres følgende endring:

§ 7-2 første ledd første punktum skal lyde:

(1) Det skal ikke beregnes merverdiavgift ved innførsel av varer som nevnt i tolloven § 5-1, § 5-2 første ledd bokstav b og c, § 5-3, § 5-4 første ledd bokstav a, c, d, f og g, § 5-5, § 5-6 og § 5-7 første ledd bokstav e.

III

Endringene under I og II trer i kraft 1. august 2018.»