I forslaget heiter det at politisk overvaking er både åtak på og inngrep i den enkelte borgaren si rettssfære, og at det er eit åtak på den demokratiske retten til å drive politisk aktivitet i opposisjon mot det rådande maktapparatet. Overvaking er eigna til å skremme folk til å bli politisk passive og derfor svært skadeleg for demokratiet. Rettsleg sett er politisk overvaking eit trugsmål mot den ytringsfridomen som er fastsett i Grunnlova § 100, som tyder at retten til politiske ytringar er ein del av sjølve kjerna i ytringsfridomen.

       I forslaget heiter det vidare at dersom eit statsorgan driv systematisk registrering av opposisjonelle ytringar, vil det lett føre til at denne grunnlovfesta ytringsfridomen i praksis blir illusorisk. Politisk overvaking er dessutan inngrep i « privatlivets fred », jf. § 390 og § 390 a i straffelova. Telefonavlytting og romavlytting er i denne samanhengen svært inngripande tiltak og dermed svært grove krenkingar av personvernet.

       Legalitetsprinsippet krev at inngrep i borgarane si rettssfære skal ha heimel i lov. Dette gjeld heilt klart all overvaking som omfattar avlytting, filmopptak o.l., men det må òg gjelde for anna systematisk personregistrering, uttaler forslagstillaren.

       Forsalgsstillaren meiner at Lund-kommisjonen har gitt visse opplysningar om kor mange som har vorte registrert i Overvakingspolitiet sine arkiv og kor mange som har vorte overvaka. Forslagsstillaren meiner vidare at det synest nokså klart ut frå Lund-kommisjonen sin rapport, at Overvakingspolitiet har drive med ulovleg overvaking i strid med det lovgrunnlaget som har eksistert og eksisterer, og at det i dag er uklart for utanforståande kor omfattande dette har vore.

       Forslagsstillaren nemner at då Lund-kommisjonen var på besøk hjå Overvakingspolitiet, fann dei t.d. ut at det framleis var registrert 8 164 « saker som gjeld personar med tilknyting til AKP og organisasjonar som står AKP nær ». Om 84 % av desse personane opplyser Lund-kommisjonen at « det ikke er registrert andre former for virksomhet enn ordinær politisk aktivitet eller tilhørighet ». Ser ein dette i samanheng med Raud Valallianse sitt stemmetal ved siste stortingsval, så utgjer dei registrerte omlag 31 % av dette talet, uttaler forslagsstillaren vidare.

       Det heiter i forslaget at det er grunn til å framheve at overvaking har vorte gjennomført over lang tid utan at det har vore knytta til mistanke om konkrete straffbare handlingar. Til dømes ser det ut til at telefonavlytting har vorte brukt nærmast rutinemessig for å skaffe politisk og organisasjonsmessig oversyn over personar og organisasjonar som Overvakingspolitiet av politiske grunnar har interessert seg for. Overvakinga har altså ikkje vorte avgrensa til å vere førebyggjing eller etterforsking av straffbare handlingar.

       Forslagsstillaren peikte vidare på at slik politisk overvaking er i strid med Den Europeiske Menneskerettighetskonvensjonen, særleg artikkel 8 og 10.

Truverdig opprydding er uråd utan innsyn

       I forslaget heiter det at det er uråd å få til ei truverdig opprydding i dette utan at kvar enkelt får innsyn i si eiga sak og at det må gjelde alle, utan omsyn til kva politisk gruppe dei høyrer til, med dei unnataka som er nemnt nedanfor.

       Forslagsstillaren meiner at ein slik innsynsrett er ein heilt nødvendig del av det rettsoppgjeret Norge no må ta, og at dette kan gjennomførast ved at dei som har hamna i Overvakingspolitiet sine arkiv får ein lov- eller instruksfesta rett til:

a)	å få ei skriftleg melding frå statleg myndigheit om at ho/han har vore eller er registrert,

b)	innsyn i alt det som framleis finst om vedkomande i Overvakingspolitiet sine arkiv,

c)	å få vere vitne til at alt dette materialet blir makulert, dersom ikkje ho/han heller ynskjer å få det utlevert,

d)	å få ei skriftleg stadfesting om at vedkomande har vore registrert/overvaka og at alle opplysningar som er samla inn på den måten, no er sletta frå statlege arkiv.

       Forslagsstillaren uttaler at det må vere ein sjølvsagt føresetnad at ingen får innsyn i opplysningar om andre enn seg sjølv, noko som tyder at ein del dokument må bli delvis sladda dersom dei inneheld opplysningar om fleire personar.

Unnatak frå innsynsretten

       Det heiter vidare i forslaget at det kan berre gjerast unnatak frå innsynsretten dersom det er skjellig grunn til å mistenkje ein person for brotsverk mot staten sin tryggleik og sjølvstende, brotsverk mot statsforfatninga eller Kongen, eller politisk motivert sabotasje eller vald (terrorisme).

       Forslagsstillaren uttaler at eit slikt unnatak kan gjerast av forhøyrsretten, men det må da vere ein føresetnad at retten fullt ut skal prøve grunnlaget som Overvakingspolitiet oppgjer for å kreve unnatak. Unnatak kan berre bli gitt for ei avgrensa tid og ikkje for meir enn 6 månader. Unnatak ut over dette, må politiet på nytt bevise for retten at det er skjellig grunn til mistanke.

       Forslagsstillaren uttaler vidare at for å kontrollere at innsynsretten blir praktisert i samsvar med dette, må Stortinget opprette eit særskild kontrollutval med nødvendig juridisk kompetanse og slik politisk breidde at det får tillit. Dette utvalet skal ha rett til å anke ei avgjerd i forhøyrsretten inn for høgare rett, slik det ordinære stortingsoppnemnde kontrollutvalet for dei hemmelege tenestene har. Det heiter vidare i forslaget at det er særskild viktig at dei organisasjonane som ifølgje Lund-kommisjonen har vore utsett for ulovleg overvaking, får høve til å peike ut medlemar til dette utvalet og det er såleis m.a. ein føresetnad at SV, NKP og AKP/RV vert representert.

Ein tidsavgrensa eingongsoperasjon

       Det heiter vidare i forslaget at framlegget om innsynsrett skal vere eit tidsavgrensa eingongstiltak for å få ei truverdig opprydding etter drygt 50 år med meir og mindre lov- og regelstridig politisk overvaking. Det må difor, etter det forslagsstillaren seier, fastsetjast lovreglar som slår fast at denne innsynsretten gjeld dei som i denne perioden har hamna i Overvakingspolitiet sine arkiv og at innsynsretten gjeld for eit visst tidsrom. Forslagsstillaren meiner at dette tidsrommet må vere så romsleg at ein person får god tid til å svare etter at vedkomande har mottatt skriftleg melding om at ho eller han er i Overvakingspolitiet sitt arkiv, men det må samtidig vere klart at dette er ein eingongsoperasjon og at både det særskilde kontrollutvalet og denne særskilde innsynsretten opphøyrer når oppryddingsarbeidet er avslutta. Forslagsstillaren uttaler vidare at dersom Overvakingspolitiet alt har gjennomført makulering av dokument, slik at ein person ikkje kan gjere bruk av alle dei rettane som er nemnd i punkta a-d i framlegget, skal innsynsretten likevel gjennomførast så langt det er råd.

       På bakgrunn av dette fremjar forslagsstillaren følgjande framlegg:

       « Stortinget ber Regjeringa utarbeide utkast til lov om innsynsrett i eigen sak for dei personane som har vore eller i dag er registrert i Overvakingspolitiet sine arkiv. »