1. Samandrag

     Regjeringa legg i proposisjonen fram reindriftsavtalen for 1995 og 1996 og gjer framlegg om dekning av kostnader når det gjeld radioaktivitet i reinkjøt.

       Norske Reindriftsamers Landsforbund (NRL) la fram sitt krav til ramme og fordeling den 29. november 1995. Kravet hadde ei økonomisk ramme på 77,0 mill. kroner. Utover dette fremja NRL krav om at kostnadene vedrørande radioaktivitet skal dekkast fullt ut utanom denne ramma. Vidare gjekk NRL i kravet sitt inn for å leggja tilhøva til rette for kortsiktige og langsiktige tiltak som tek sikte på å hindra lågare inntening, og om mogleg betra næringa si inntening. Tiltaka i denne samanhengen burde etter NRL si meining rettast inn på å oppnå betre pris og kvalitet på reinkjøt, å betra innteninga på biprodukt og å betra moglegheitene for næringskombinasjonar.

       Staten la fram eit notat med synspunkt på somme postar på reindriftsavtalen i møte den 18. januar 1996. Staten sitt tilbod til ramme og fordeling vart oversendt NRL den 2. februar 1996. Partane heldt deretter tingingsmøte den 8.-9. februar, og kom så fram til semje om ein reindriftsavtale for 1996-97 i eit avsluttande tingingsmøte den 21. februar 1996.

       Den inngåtte avtalen har ei ordinær ramme på 75,0 mill. kroner. Det er 2 mill. kroner lågare enn avtalen for 1995-96.

       Som tidlegare vart det i tingingane om reindriftsavtalen for 1996/97 lagt vekt på oppfølging av St.meld. nr. 28 (1991-1992) Ei bærekraftig reindrift.

       Hovudtyngda av tingingane dreidde seg om tilpassing av budsjett og regelverk for dei ulike ordningane under reindriftsavtalen i høve til utviklinga i næringa.

       I tillegg til sjølve avtalen er det i sluttprotokollen frå tingingane avtalt oppfølging på fire punkt. Punkt 1 omhandlar vidareføring av prøveprosjektet for reduksjon av reintalet i Indre Finnmark gjennom utslakting basert på vektstrukturering. Vidare omhandlar punkt 2 oppfølging av Omstillingsprogrammet for Indre Finnmark, medan punkt 3 omhandlar vidareføring av prosjektet for kartlegging av mogleg inntektsauke i reindrifta. Punkt 4 omhandlar finansiering og tiltak mot radioaktivitet i reinkjøt, og prinsippa for ei vidareføring av slike tiltak i neste slaktesesong.

       Talet på rein har dei seinare åra gått ned, noko som har vore eit sentralt mål for dei verkemidla som er sette inn gjennom reindriftsavtalen. Det er likevel framleis nødvendig å redusere talet på rein i Finnmark for å sikra ei langsiktig berekraftig utvikling i desse områda.

       Totalrekneskapen for reindrifta for 1994, førebels rekneskap for 1995 og budsjett for 1996 syner hovudtrekka i utviklinga i næringa. I 1994 vart det slakta 79.800 dyr. Dette er ein reduksjon på 7.100 dyr (om lag 8 %) frå 1993. Det totale slaktekvantumet var i 1994 på 2.142 tonn, som er ein reduksjon på 270 tonn (11,2 %) i høve til året før. Reduksjonen i kvantumet skuldast både ein reduksjon i talet på slaktedyr og ein nedgang i gjennomsnittsvekta.

       Som fylgje av at det totale slaktekvantumet og talet på slaktedyr er redusert frå 1993 til 1994, er dei totale inntektene frå kjøt- og biprodukt også reduserte. Den samla gjennomsnittsprisen for heile landet vart redusert med 0,75 kr/kg (1,8 %) frå 1993 til 1994.

       I førebels rekneskap for 1995 er det rekna med ein auke i inntektene frå kjøt og biprodukt. Denne auken kjem hovudsakleg på bakgrunn av auka slakteuttak som fylgje av Omstillingsprogrammet for Indre Finnmark og som fylgje av ein prisauke. I budsjettet for 1996 er det rekna med at inntektene frå kjøt og biprodukt vil koma ned på det nivået ein hadde i 1994.

       Erstatningar for rovdyrskadar i driftsåret 1994/95 auka monaleg i høve til dei tidlegare åra, som fylgje av reduserte dokumentasjonskrav.

       Dei samla kostnadene i reindrifta auka med 5,6 mill. kroner frå 1993 til 1994. Dette tilsvarar ein auke på 8,7 %. Nettoproduktet, som er eit uttrykk for næringa si eiga inntening, er kraftig svekka frå 1993 til 1994. Nettoproduktet vart i denne perioden redusert med 31,2 % frå 40,9 til 28,1 mill. kroner.

       Resultatmåla « vederlag til arbeid og kapital » og « vederlag til arbeid og eigenkapital » er igjen reduserte etter ei markert betring frå 1992 til 1993. Dette skjer ved ein nedgang i produksjonsinntektene kombinert med auka kostnader. At nedgangen vert mindre enn oppgangen det førre året skuldast i hovudsak auka statstilskot, lågare rentekostnader og at den negative endringa på reinhjordverdien er monaleg redusert.

       Resultatmålet vederlag til arbeid og eigenkapital pr. årsverk syner ein nedgang frå 1993 til 1994. Ein ventar imidlertid ei betring i dette resultatmålet både i 1995 og 1996, som fylgje av auka statstilskot og ein reduksjon i talet på årsverk. Reduksjonen i talet på årsverk skuldast i hovudsak ein reduksjon i talet på driftseiningar som fylgje av Omstillingsprogrammet for Indre Finnmark.

       Når det gjeld arbeidsforbruket held trenden fram frå dei tre førre åra med ein svak tilbakegang. Det er store skilnader mellom ulike område når det gjeld arbeidsforbruk. Delar av Finnmark, Troms og Nordland brukar relativt sett meir arbeidstid pr. rein enn andre område.

       Det totale økonomiske resultatet for næringa samla sett må framleis karakteriserast som svakt.

       Det er store skilnader i økonomisk resultat mellom ulike område. Dette avspeglar skilnader i produksjonstilpassing og effektivitet i næringa. Dei økonomiske resultata i somme område må karakteriserast som uforsvarleg låge, både økonomisk og sosialt sett.

       Den økonomiske og sosiale situasjonen for reineigarane i Finnmark er framleis særs vanskeleg. Totalrekneskapen syner at dei økonomiske resultata er særs dårlege. Det at det er få alternative inntekts- og sysselsettingsmoglegheiter gjer at situasjonen i regionen vert verre, og skapar risiko for ny overetablering i næringa før beitebelastninga er kome i balanse. Avtalepartane er på denne bakgrunnen samde om å vidareføra prosjektet for kartlegging av mogleg inntektsauke i reindrifta.

       På marknadssida held den postive trenden fram, og marknaden for reinkjøt har også det siste året vore særs lett. Etterspurnaden etter reinkjøt har vore særs god.

       I alt 101 driftseiningar, av dei 64 driftseiningar i Vest-Finnmark og 37 driftseiningar i Aust-Finnmark, har gått inn på Omstillingsprogrammet for Indre Finnmark. Av desse er heile 91 driftseiningar lagt til sides, medan berre 10 er endeleg avvikla. Driftseiningane som har gått inn på Omstillingsprogrammet representerer til saman om lag 240 personar.

       Samstundes med reduksjonen i reintalet i Finnmark har det skjedd ei forskyving av slaktinga frå vinterslakting til haustslakting. Dette har redusert belastninga på vinterbeitene ytterlegare.

       Reintalet i Finnmark er redusert frå 200.600 rein i 1989 til 145.000 rein i 1995. Dei økonomiske verkemidla har vore ein av årsakene til denne reduksjonen. Omlegginga i 1994 til progressive slaktekrav er ei forsterking av dei økonomiske verkemidla, og det var venta ein ytterlegare reduksjon i reintalet. Ein kan i dag likevel ikkje sjå at det har vore nokon positiv effekt av dei skjerpa (progressive) slaktekrava som vart innførde frå og med slaktesesongen 1994/95.

       Dette kan etter departementet si vurdering vera eit uttrykk for at grensa no er nådd for kva ein kan oppnå ved å redusera talet på rein med hjelp av økonomiske hjelpemiddel. Vidare framover vil det difor vera nødvendig at dei økonomiske verkemidla vert kombinerte med lovbaserte tiltak for å oppnå nødvendig reduksjon av reintalet.

       Dei nye verkemidla som ligg i den nye reindriftslova, i første rekkje høvet til å fastsetja alders- og kjønnsbestemte vektgrenser for rein, men også høvet til å krevja inn ressursavgift ved manglande tilpassing av reintalet, vil kunna koma inn som eit verdifullt supplement i denne samanhengen.

       Etterspurnaden etter reinkjøt er jamt aukande. Den auka etterspurnaden kan både ha samanheng med betre kvalitet på kjøtet og auka marknadsføringsinnsats.

       Ein gjer framlegg om ei løyving til marknadsfremjande tiltak for avtaleperioden 1996/97 på 0,9 mill. kroner. Saman med overførde midlar på 1,1 mill. kroner vil det såleis vera om lag 2,0 mill. kroner til rådvelde for marknadsfremjande tiltak for den komande avtaleprioden.

       Vidare skal det avsetjast 31,6 mill. kroner til Reindriftens Utviklingsfond (RUF). 5,5 mill. kroner av desse midla er sette av til forsking og vegleiing. Det skal avsetjast 3,5 mil. kroner over Reindriftens Utviklingsfond til ressursforvalting.

       Rindriftsforvaltinga vil no gjennomgå og vurdera om ein kan finna alternativ til Forsvaret si pramming, med sikte på billegare løysingar.

       I samsvar med signala i St.meld. nr. 28 (1991-1992) vert det gjort framlegg om at tilskotet til organisasjonsarbeidet skal reduserast frå 4,3 til 4,0 mill. kroner.

       Det vert gjort framlegg om at løyvinga til folketrygdordninga skal halda fram med 1,2 mill. kroner.

       Det vert gjort framlegg om at sjukepengeordninga skal vera som før med 0,6 mill. kroner.

       Når det gjeld ordninga med frakttilskot skal tilskotet til frakt av oppdelt/foredla vare avviklast. På denne bakgrunnen vert løyvinga til frakttilskot redusert med 0,8 mill. kroner frå 2,5 mill. kroner til 1,7 mill. kroner.

       I sluttprotokollen frå tingingane omhandlar punkt 4 kostnadene ved tiltak mot radioaktiv forureining som fylgje av Tsjernobyl-ulykka, og er bygd opp etter den same modellen som åra før. Det vert gjort framlegg om omdisponering av 2,0 mill. kroner frå kap. 1151 post 80 til kap. 1151 post 82 til dekning av kostnader ved tiltak mot radioaktivitet i slaktesesongen 1995/96. Vidare vert det gjort framlegg om at det vert avsett ei disposisjonsløyving på 4,5 mill. kroner til førebels finansiering av tiltak for slaktesesongen 1996/97 etter det same mønsteret som åra før. Disposisjonsløyvinga skal først frigjerast når partane er samde om føresegnene for slike tiltak. Konklusjonane frå arbeidsgruppa som vart nedsett i samband med reindriftstingingane i 1992 er lagde til grunn ved utforminga av verkemidla for slaktesesongen 1995/96.

       Staten si dekning av kostnadene som fylgje av radioaktivt nedfall etter Tsjernobyl-ulukka legg til grunn det vedtaket som Regjeringa fatta om økonomisk godtgjersle 31. juli 1986.

       Endringane i avtalen vil samla redusere behovet for løyving på statsbudsjettet for 1996 med 1,15 mill. kroner. I tillegg vert det gjort framlegg om ei disposisjonsløyving på 4,5 mill. kroner til dekning av førebelse tiltak mot radioaktivitet i slaktesesongen 1996/97.

2. Merknader frå komiteen

       Komiteen sitt fleirtal, medlemene frå Arbeidarpartiet, Sigrun Eng, William Engseth, Ulf Guttormsen, Gunnar Halvorsen, Inger Lise Husøy, Astrid Marie Nistad og Einar Olav Skogholt, frå Senterpartiet, Peter Angelsen, Syver Berge og Unn Aarrestad, frå Høgre, leiaren Svein Ludvigsen, Kristin Krohn Devold og Dag C. Weberg, frå Sosialistisk Venstreparti, Kari Meløy, og frå Kristeleg Folkeparti, Lars Gunnar Lie, ser samisk reindrift som ein berande faktor i samisk kultur, og har også i handsaminga i år lagt vekt på Sametinget sin uttalerett om reindriftsavtalen. Likevel finn fleirtalet det nødvendig å peike på at tida mellom proposisjonen blir lagt fram og Sametinget sitt plenumsmøte gjer det vanskeleg med ei handsaming i komiteen, der deira synspunkt kan takast med i den årlege avtala. Fleirtalet vil oppmoda Sametinget og partane om å samordne sine møter på ein betre måte, som sikrar ei handsaming i tråd med Stortingets føresetnader.

       Fleirtalet er positiv til at oppbygginga av proposisjonen om reindriftsavtalen er noko endra. Arbeidet for å gjere denne årlege proposisjonen til ein betre politisk reiskap må vidareførast. Målsetjingane om ei berekraftig reindrift fremma i St.meld. nr. 28 (1991-1992) bør fyljast betre opp gjennom årleg rapportering av måldata og ressursbruk i samband med reindriftsavtalen.

       Fleirtalet legg i omgrepet berekraftig reindrift både økonomisk, økologisk og kulturell berekraft. Derfor er det viktig at reindriftsavtalen både for denne perioden og i åra som kjem bidreg til å sikre næringsgrunnlaget. Fleirtalet viser til totalrekneskapen for næringa.

       Fleirtalet viser til pkt. 1 i sluttprotokollen frå forhandlingane, der det går fram at partane er samde om ei vidareføring av prøveprosjektet for reduksjon og tilpassing av reinbestanden i Finnmark gjennom utslakting av produksjonsdyr som ikkje held kvalitetsmål. Fleirtalet er kjend med at det er NRL som har teke initiativet til dette og at det er NRL som skal ha det overordna ansvaret for gjennomføringa.

       Fleirtalet ser positivt på næringa sin vilje til å ta ansvar og koma med konkrete og konstruktive innspel når det gjeld tiltak som kan bidra til å gjera reindrifta i Finnmark økologisk berekraftig. Fleirtalet vil peike på at prosjektet inneber at ein går direkte på årsakstilhøva ved utslakting av dei dyr som belastar eit avgrensa beitegrunnlag utan samstundes å ha ein produksjon som er fagleg og økonomisk tilfredsstillande.

       Fleirtalet vil fylgje prosjektet med interesse med omsyn til dei resultat ein oppnår i dei områda der det er særs dårleg samsvar mellom reintal og beitegrunnlag. Dersom prosjektet vert vellykka, vil det etter fleirtalet si meining kunne vera aktuelt med ei gjennomføring i breiare skala.

       Fleirtalet har merka seg at partane er samde om at det i åra framover må gjerast meir med den låge inntekta i næringa. NRL sette i avtala for 95-96 ned ei arbeidsgruppe som har lagt fram ein rapport. Det blir foreslått å engasjere ein prosjektleiar som skal fylje opp saka vidare, og melde tilbake i god tid før neste års avtale. Innstillinga skal innehalde konkretisering av tiltak som kan auke inntektene i næringar spesielt for kvinner.

       Fleirtalet ynskjer å framheve at det er svært viktig å trekkje kvinner sterkare med i reindrifta. Ikkje berre formelt som eigar og det å stå som leiar i driftseininga, men også ved at arbeidstilhøve og arbeidsoppgåver med direkte tilknyting til utøving av drifta vert søkt lagt til rette og utvikla for kvinner.

       Fleirtalet viser til at det er semje mellom avtalepartane om å vidareføre den løyvingspraksisen som er etablert når det gjeld tiltak mot radioaktivitet i reinkjøt. Fleirtalet har merka seg at kostnadene ved tiltak er påverka dels av at tiltaksgrensa vart senka i 1994, og dels av at ein har kome til eit nivå der kostnadene i større grad enn tidlegare er avhengig av beitetilhøve, slaktetidspunkt osv.

       Fleirtalet er kjent med at det pågår eit arbeid i Miljøverndepartementet om nye erstatningsordningar for rein som går tapt pga. rovdyrskade. Ein reknar med ei avklaring i løpet av året.

       Komiteen sine medlemer frå Senterpartiet og Sosialistisk Venstreparti meiner at spørsmålet omkring stort reintap i einskilde distrikt må få ei rask avklaring. Tapet har gjort at ein del reineigarar har kome opp i økonomiske vanskar.

       Den viktigaste operative reiskap i reindriftspolitikken - ved sida av reindriftslova, er den årlege reindriftsavtalen.

       I forhandlingane mellom NRL og staten v/Landbruksdepartementet, vart dei fleste spørsmål som knyter seg til utviklinga av næringa drøfta. Her vart bl.a. bruken av økonomiske verkemiddel og korleis dei på best mogeleg måte skal utformast for å harmonere med reindriftslovas intensjonar og reglar avgjort.

       Dette skal sikra at utviklinga går i retning av dei mål som Stortinget har fastsett. Fleirtalet er samd i dette. Landbruksdepartementets rapportering til Stortinget - i høve til måla, skjer gjennom reindriftsavtaleproposisjonane.

       Fleirtalet ynskjer også å gi uttrykk for ei nærare presisering av desse problemstillingane.

       Overbeiting og mekanisering - redusert bruk av arbeidskraft, faktorar som gjennom dei to siste tiår har ført til at tradisjonelle kvalitetar ved reindrifta - særleg i deler av reindriftsområdet, er i ferd med å gå tapt. Dette har ført til konflikt med miljøforvaltninga.

       Frå miljøforvaltninga i Finnmark har det i særleg grad vore fokusert på dei negative sidene ved overbeiting, bygging av gjerdeanlegg og motorisert ferdsel i reindrifta, spesielt den aukande berrmarkskøyringa.

       Reindriftsavtalens « Kostnadssenkande og direkte tilskot » har ordningar som skal stimulere til kalveslakting, til tidleg haustslakting og til redusert reintal gjennom skjerpa (progressive) slaktekrav for dei største flokkane.

       Målet med ordningane er å redusere presset på beita samstundes med at produksjonen vert oppretthalden gjennom høgare avdrått på et lågare reintal. Fleirtalet finn likevel ikkje at ordninga med progressive slaktekrav har gjeve dei positive verknader for ein reduksjon av reintalet i Finnmark ein hadde venta. Fleirtalet set også spørsmål om kostnadene ved tidlegslaktetilskotet står i høve til den verknad ordninga har hatt for presset på vinterbeita. Dertil er denne tilskotsordninga produksjonsavhengig, og utan inntektsutjamnande effekt.

       Fleirtalet meiner at det er viktig at overføringane ikkje verkar til å forsterka problemet med overbeiting og skeiv inntektsfordeling, og ber difor om ei nærare analyse av samanhengane mellom dei økonomiske verkemiddel på den eine sida og miljøproblema og inntektsfordelinga på den andre.

       Etter fleirtalet si meining gjer no reindriftslova det mogeleg å knyta økonomiske og lovbaserte verkemiddel saman i eit meir heilskapleg verkemiddelsystem for å tilpassa beitetrykket, og samstundes redusera miljøproblema som knyter seg til overbeiting. Sanksjonsheimlane i reindriftslova og stimuleringstiltaka over reindriftsavtalen må difor i sterkare grad brukast saman, for å nå fram til større måloppnåing.

       Etter fleirtalet sitt syn har Regjeringa eit klart ansvar overfor Stortinget med å utvikla og gjennomføra ein politikk som fører til berekraftig utvikling. Regjeringa bør forut for dei komande forhandlingar førebu seg ved å:

       Fleirtalet ser det som viktig at også Sametinget er oppteke av reindrifta si utvikling. Fleirtalet legg til grunn at Sametinget vil koma med verdifulle innspel til utforminga av den framtidige reindriftspolitikk. Plattforma for slikt arbeid tykkjest etablert no, og målet må vera at NRL, Sametinget og departementet stimulerer kvarandre til diskusjon og nytenking i samband med dei utfordringar som ligg i å utvikla ein heilskapleg verkemiddelpolitikk i høve til dei mål som er dregne opp.

       Komiteen vil be Landbruksdepartementet koma med ei orientering til Stortinget om situasjonen i reindriftsnæringa i samband med budsjettet for 1997 eller på anna egna måte.

       Komiteens medlem fra Sosialistisk Venstreparti viser til tidligere merknader i Innst.S.nr.199 (1995-1996) hvor det uttrykkes hvor viktig det er å se reindrift som en bærende faktor i samisk kultur, og hvor viktig det er å kunne kombinere næringer. Dette medlem ser derfor positivt på næringas egne krav til avtalen om å legge forholda til rette for kortsiktige og langsiktige tiltak som har som formål å bedre fortjenesten i næringa.

       Dette medlem ser ikke at signalene om et øvre tak for antall rein pr. driftsenhet er fulgt opp, og vil minne om at det har vært flertall for en slik politikk og at statsråd Gunhild Øyangen sluttet seg til dette i Stortinget 1. juni 1993.

       Dette medlem har merket seg at reduksjonen i antall årsverk i all hovedsak skyldes en reduksjon i antall driftsenheter som følge av Omstillingsprogrammet for Indre Finnmark. Etter dette medlems mening er ikke dette veien å gå for å redusere antall rein. At det blir færre men større enheter er ingen løsning, og heller ingen garanti for at en bærekraftig reindrift vil utvikle seg.

       Dette medlem viser til at det i Finnmark fortsatt er en vanskelig økonomisk og sosial situasjon for reineierne. Etter dette medlems mening er det derfor behov for å motvirke overetablering i de driftsenhetene som er igjen, og det med hensyn til både beitebelastning og inntektsgrunnlag.

       Dette medlem vil som i tidligere merknader understreke at bruken av snøskuter, barmarkskjøretøy og helikopter må begrenses. Hvis tendensen med færre men større driftsenheter får fortsette vil dette i for stor grad utvikle seg til et mannsdominert motorisert yrke.

       Komiteens medlem fra Fremskrittspartiet, Øystein Hedstrøm, vil peke på at reindriftsnæringen er en levevei for mennesker som selv velger å satse på denne form for virksomhet.

       Dette medlem mener reindriftsnæringens statssubsidierte natur gjør at naturlige begrensninger satt av markedet ikke fungerer. Dette medlem vil minne om de økonomiske virkemidler som skal bidra til et høyt slakteuttak, tidligere gjennomføring av slaktingen og satsingen på utviklings- og investeringstiltak m.v. Dette medlem vil hevde at denne type tilskudds- og reguleringsordninger er uheldige virkemidler som motvirker en helt nødvendig strukturrasjonalisering av reindriften. Resultatene manifesteres med et økonomisk resultat for næringen som samlet sett fortsatt må karakteriseres som meget svakt. Dette medlem viser til at antallet yrkesutøvere og dyr fortsatt er for høyt i forhold til beitegrunnlaget. Videre er arealbruken i reindriftsnæringen, relatert til produksjonen, ekstremt høy.

       Dette medlem mener en avvikling av de planøkonomiske tiltakene som er nedfelt i reindriftsavtalen og overgang til et marked med reelle priser vil gi utøverne grunnlag til å utvikle arbeidsplasser på vanlige bedriftsøkonomiske kriterier. Et slikt systemskifte vil sikre en nødvendig flokkreduksjon i forhold til tilgjengelige beiteressurser. Samtidig vil de gjenværende yrkesutøvere kunne bygge opp sikrere arbeidsplasser uten basis i offentlige støtteordninger.

       Dette medlem vil peke på at en sterk kulturfokusering i forbindelse med storsamfunnets ensidige tiltak overfor reindriften kan bidra til å svekke næringens utviklingsmuligheter i en mer konkurranseutsatt fremtid.

       Dette medlem ønsker å innlemme alle samiske grupper og næringer i den generelle velstandsutvikling, og derved muliggjøre kulturell styrke og mangfold i de samiske miljøer, også utover den beskjedne gruppe som er involvert i reindriftsnæringen.

       Dette medlem viser til Landbruksdepartementets tall om at tiltak etter Tsjernobyl-ulykken har påført Norge utgifter i størrelsesorden 500 mill. kroner. I reindriftsavtalen avsettes det betydelige beløp fordi reinsdyr som inneholder mer enn 3.000 bq/kg skal omfattes av tiltak som reduserer radioaktiviteten. Fremskrittspartiet har ved flere anledninger stilt spørsmålstegn ved om man er i ferd med å innføre en ny subsidieordning i form av et becquerel-tilskudd kamuflert som et virkemiddel mot radioaktivitet.

       Dette medlem vil vise til forskningsmiljøer som mener det ikke finnes faglig grunnlag for å bruke store beløp på tiltak etter Tsjernobyl-ulykken.

       Dette medlem er grunnleggende uenig i den politikk som føres overfor reindriftsnæringen og går imot den foreslåtte økte bevilgning og omdisponering som følge av reindriftsavtalen.

3. Komiteen si tilråding

       Komiteen har elles ingen merknader, syner til proposisjonen og rår Stortinget til å gjera fylgjande

       På statsbudsjettet for 1996 gjøres følgende endringer:

       Stortinget samtykker i at det til dekning av kostnader vedrørende radioaktivitet i reinkjøtt kan omdisponeres inntil 2,0 mill. kroner fra kap. 1151 post 80 til kap. 1151 post 82.