Når eit nytt storting trer saman etter val, vert det oppretta ein valkomité som fastset korleis representantane skal fordelast på fagkomiteane.

Alle partigruppene skal ha medlem i finanskomiteen og har rett til å ha medlem i kontroll- og konstitusjonskomiteen. For dei partigruppene som ikkje er representerte i alle komiteane, kan valkomiteen etter oppmoding frå den partigruppa det gjeld, i særlege tilfelle gjere unntak frå plikta til å vere representert i finanskomiteen. For desse partigruppene kan valkomiteen også samtykkje til at anten medlemen i finanskomiteen eller medlemen i kontroll- og konstitusjonskomiteen også er medlem av ein annan fagkomité. Ingen kan vere medlem av meir enn to komitear.

Komiteane varierer i storleik, og har frå 11 til 18 medlemer. Komiteen vel sjølv ein leiar og fyrste og andre nestleiar. Alle komiteane har minst éin fast komitéråd som er tilsett av Stortinget. Komitérådane har òg eit støtteapparat i administrasjonen.

Komiteane i Stortinget er for tida:

Arbeids- og sosialkomiteen
Energi- og miljøkomiteen
Familie- og kulturkomiteen
Finanskomiteen
Helse- og omsorgskomiteen
Justiskomiteen
Kommunal- og forvaltningskomiteen
Kontroll- og konstitusjonskomiteen
Næringskomiteen
Transport- og kommunikasjonskomiteen
Utanriks- og forsvarskomiteen
Utdannings- og forskingskomiteen 

Partifordeling

Partifordelinga innanfor kvar komité er mest mogleg lik partifordelinga i det samla stortinget. Difor er det vanlegvis slik at vedtak Stortinget gjer i ei sak, er i tråd med innstillinga til komiteen.

I somme komitear vil det likevel kunna verta skeiv fordeling i høve til partifordelinga i Stortinget. Enkelte mindre parti har ikkje nok representantar til å få ein medlem i kvar komité. Komiteane har òg ulikt tal på medlemer. Det kan føra til at fleirtalet i komiteen ikkje er det same som fleirtalet i Stortinget i plenum, såkalla «omvendt fleirtal».

Dei største partia har derimot fleire medlemer i kvar komité. Medlemer frå same parti i ein komité vert kalla ein fraksjon.

Komitémedlemene er som regel òg partia sine ekspertar på fagområdet komiteen arbeider med. Dei er sentrale i utforminga av haldningane og synet partiet har i saker innanfor området. Media omtalar ofte fraksjonsleiarane som talspersonar for sitt fagområde (til dømes «finanspolitisk talsmann»). 

Fordeling av saker

Komiteane vert tildelte saker på bakgrunn av kva for fagområde saka gjeld. Fordelinga av saker vert vedteken i eit møte i Stortinget. I Stortingets forretningsorden § 14 er det nedteikna ein hovudregel for fordeling av saker mellom komiteane. Somme tider kan ei sak verta handsama i fleire komitear.

Grunnlaget for sakene er meldingar eller proposisjonar frå regjeringa, eller framlegg frå representantane. Komiteane kan innhenta informasjon om EU/EØS-saker og gje ei fråsegn om ei sak som skal handsamast i Europautvalet. Kontroll- og konstitusjonskomiteen er den einaste komiteen som kan oppretta saker på eige initiativ. 

Andre komitear

I tillegg til dei 12 komiteane som er nemnde over, har Stortinget desse komiteane:

• Fullmaktskomiteen
• Den utvida utanriks- og forsvarskomiteen
• Europautvalet
• Valkomiteen

Også presidentskapet på Stortinget kan handsama saker og levera innstilling. Det gjeld til dømes saker om reglar for arbeidet i Stortinget.

Stortinget kan dessutan unnataksvis peika ut særskilde komitear for å handsama spesielle saker. Stortinget kan òg peika ut granskingskommisjonar for å kartleggja eller vurdera tidlegare hendingar.

Saksførehavinga i komiteene.

Komitéhøyringane.